Projekt badawczy Polska-Namibia 2010
Historia Polski 1864-1948
1864 - 1948 r.
1. Przeobrażenia struktury społeczno-ekonomicznej na ziemiach polskich po 1864 r.
2. Stosunki polityczne w Polsce w latach 1864-1889
3. Sytuacja polityczna na ziemiach polskich u schyłku XIX w. (1890-1900)
4. Rozwój gospodarczy ziem polskich i zmiany w układzie sił społecznych na początku XX w. (1901-1914)
5. Stosunki polityczne w latach 1901-1914
6. Kultura, literatura, oświata, nauka i sztuka na ziemiach polskich u schyłku XIX i na początku XX w.
7. Kwestia polska w pierwszej wojnie światowej
8. Kształtowanie się ustroju społeczno-politycznego i granic II Rzeczypospolitej
9. Stosunki społeczne i polityczne w dobie budowy państwa polskiego (1919-1923)
10. II Rzeczpospolita w okresie względnej stabilizacji gospodarczej i politycznej (1924-1926)
11. Rządy obozu sanacyjnego od przewrotu majowego do wyborów "brzeskich" w 1930 r.
12. Ostatnie lata rządów Piłsudskiego (1931-1934) 1
13. Stosunki społeczno-polityczne w Polsce w okresie poprzedzającym II wojnę światową (1935-1939)
14. Sytuacja międzynarodowa Polski przed rokiem 1939
15. Zasadnmicze etapy rozwoju kultury, oświaty, nauki i sztuki polskiej w okresie międzywojennym
16. Walka narodu polskiego z najazdem Niemiec Hitlerowskich w okresie II wojny światowej
17. Węzłowa problematyka polityczna i społeczna Polski Ludowej w latach
http://rapidshare.com/files/111948334/Historia_Polski_1864_-_1948.zip
Zgłoszenie nr 19
1. Imię i nazwisko:
MIROSŁAW ZAJDEL
2. Tytuł i stanowisko:
dr, adiunkt
3. Miejsce pracy:
Katedra Polityki Ekonomicznej, Uniwersytet Łódzki
4. Adres do korespondencji:
ul. .P.O.W. 3/5; 90-255 Łódź..
5. Telefon: . (042) 635-51-52 (sekretariat)
6. E-mail: mzajdel@uni.lodz.pl
7. Zamierzam wygłosić referat: TAK / NIE
8. Temat referatu:
Trójsektorowa struktura zatrudnienia w województwie łódzkim jako miernik rozwoju społeczno-gospodarczego
9. Streszczenie referatu:
Opracowanie omawia wybrane aspekty struktury zatrudnienia (pracujących) w gospodarce woj. łódzkiego w kontekście uwarunkowań rozwoju ekonomicznego (w ujęciu ilościowym i jakościowym). Trójsektorowa struktura zatrudnienia jest jednym z podstawowych wskaźników poziomu rozwoju społeczno-ekonomicznego, a także dojrzałości i innowacyjności systemu rynkowego. Porównanie trójsektorowej struktury pracujących w woj. i Polsce wskazuje na określone różnice w tym obszarze. Dlatego też wydaje się być niezbędne poznanie przeobrażeń tej struktury zatrudnienia (w latach 1999-2007).
 Ubezpieczenia społeczne w Polsce po II wojnie światowej poddawane były głębokim przeobrażeniom. Pod wpływem zmian ustrojowych odmiennie kształtował się ich charakter i rola społeczna. W czasach gospodarki planowanej stanowiły one zharmonizowaną instytucję z całością gospodarki. Miały one służyć umocnieniu pozycji klasy pracującej i wzmożeniu sił wytwórczych społeczeństwa. Jednak cechowało je wiele niedociągnięć i braków, sprowadzających się do wad w organizacji pomocy leczniczej oraz zbyt niskiego poziomu rent i emerytur. Dlatego też kwestia reformy ubezpieczeń społecznych była przedmiotem częstych rozważań i dyskusji, w których dochodziły do głosu różne punkty widzenia i motywy: zarówno społeczne, jak gospodarcze i polityczne. Społeczna rola świadczeń ubezpieczeniowych polega na zaspakajaniu potrzeb ludzi pracy, pozbawionych możności zarobkowania.
Z dniem 1 stycznia 1999 r. weszła w życie ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Miała ona na celu całkowitą zmianę form ubezpieczenia poprzez utworzenie nowych instytucji ubezpieczeniowych oraz określenie zasad ich finansowania.
Długo oczekiwana reforma aktualnych zasad ubezpieczeń społecznych ma swoje źródło w ich kryzysie i jest reakcją na powszechną krytykę obowiązującego systemu. Celem reformy jest zapewnienie spokojnej, lepszej, bogatszej przyszłości, stabilności i poczucia bezpieczeństwa poprzez inną jakoś usług oraz stworzenie sprawiedliwych przejrzystych zasad. Niestety nie obejmuje ono w pełnym zakresie wszystkich ubezpieczonych. Część z nich ze względu na wiek będzie korzystać z ubezpieczeń emerytalnych zgodnie z dotychczasowymi zasadami. Twórcy nowego systemu założyli iż nie można pozbawiać praw obecnych emerytów czy osób w wieku przedemerytalnym
W wyniku reformy zmianom podlegać będzie cały system zabezpieczenia społecznego w Polsce. Ochrona ubezpieczenia podzielona została na trzy stopnie tzw. Filary ubezpieczeniowe.
I filar ubezpieczenia społecznego, obowiązkowy dla wszystkich, obejmuje wpłatę składek do ZUS, na które składać się będzie składka pracownika i pracodawcy. Zostaną z nich utworzone fundusze celowe, na określone rodzaje ryzyka. Z I filara finansowane będą świadczenia z tytułu macierzyństwa, choroby, inwalidztwa, wypadków przy pracy oraz emerytury
II filar obejmuje emerytury wypłacane z Otwartych Funduszy Emerytalnych. Wnoszona składka będzie rejestrowana na indywidualnych kontach i inwestowana przez otwarte fundusze emerytalne, prowadzone przez towarzystwa funduszy emerytalnych
III filar obejmuje emerytury pochodzące z dobrowolnych oszczędności pracowników, gromadzonych na ich indywidualnych kontach w ramach tzw. Pracowniczego Programu Emerytalnego (PPE).
[RS] Historia Polski - PWN
Historia.Polski.-.PWN.do_1505
7plików
1. Uwagi metodyczne
2. Rzut oka na ziemie polskie w starożytności
3. Zaranie feudalizmu (od VI do połowy X w.)
4. Wczesny feudalizm polski (od połowy X do końca XII w.)
5. Pełne rozbicie dzielnicowe. Tworzenie się społeczeństwa stanowego (1202-1300)
6. O nowy kształt państwa (1300-1386)
7. Monarchia stanowa Jagiellonów (1386-1505)
Historia.Polski.-.PWN.1505.-.1864
4 pliki
1. Historia Polski_1505-1764
2. Historia Polski_1505-1764
3. Historia Polski_1764-1864
4. Historia Polski_1764-1864
Historia.Polski.-.PWN.1864.-.1948
17 plików
1. Przeobrażenia struktury społeczno-ekonomicznej na ziemiach polskich po 1864 r.
2. Stosunki polityczne w Polsce w latach 1864-1889
3. Sytuacja polityczna na ziemiach polskich u schyłku XIX w. (1890-1900)
4. Rozwój gospodarczy ziem polskich i zmiany w układzie sił społecznych na początku XX w. (1901-1914)
5. Stosunki polityczne w latach 1901-1914
6. Kultura, literatura, oświata, nauka i sztuka na ziemiach polskich u schyłku XIX i na początku XXw
7. Kwestia polska w pierwszej wojnie światowej
8. Kształtowanie się ustroju społeczno-politycznego i granic II Rzeczypospolitej
9. Stosunki społeczne i polityczne w dobie budowy państwa polskiego (1919-1923)
10. II Rzeczpospolita w okresie względnej stabilizacji gospodarczej i politycznej (1924-1926)
11. Rządy obozu sanacyjnego od przewrotu majowego do wyborów "brzeskich" w 1930 r.
12. Ostatnie lata rządów Piłsudskiego (1931-1934) 1
13. Stosunki społeczno-polityczne w Polsce w okresie poprzedzającym II wojnę światową (1935-1939)
14. Sytuacja międzynarodowa Polski przed rokiem 1939
15. Zasadnmicze etapy rozwoju kultury, oświaty, nauki i sztuki polskiej w okresie międzywojennym
16. Walka narodu polskiego z najazdem Niemiec Hitlerowskich w okresie II wojny światowej
17. Węzłowa problematyka polityczna i społeczna Polski Ludowej w latach
Link 1800 KB, pliki Word (*.doc) :
http://rapidshare.com/files/27561255/Historia.Polski.-.PWN.rar
W tym temacie będziemy zamieszczać hasła z encyklopedii, słowników i podręczników wydawanych w czasach PRL-u, które z perspektywy czasu są nieaktualne, niezgodne z prawdą lub po prostu śmieszne 
.
Autorzy definicji proszeni są o podanie źródła, z którego korzystali.
Na dobry początek zamieszczam 3 hasła 
.
Gomułka Władysław (pseud. Wiesław) - 1905-82; przywódca polskiego ruchu robotniczego, mąż stanu; w młodości pracował jako robotnik; 1922-32 działacz klasowych związków zawodowych; od 1926 członek Komunistycznej Partii Polski; dwukrotnie więziony; od 1942 członek Polskiej Partii Robotniczej na Podkarpaciu, a następnie sekretarz Komitetu Warszawskiego PPR; 1943-48 sekretarz generalny Komitetu Centralnego PPR; inicjator i współorganizator Krajowej Rady Narodowej; 1945-48 wicepremier i minister ziem odzyskanych; 1948 oskarżony o rzekome odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne i następnie usunięty ze wszystkich funkcji, 1951 bezpodstawnie uwięziony, 1956 zrehabilitowany; 1956-70 I sekretarz KC PZPR; od 1970 na emeryturze. Gomułka odegrał wybitną rolę w walce o Polskę niepodległą i socjalistyczną, był współtwórcą ludowej państwowości, położył wielkie zasługi w dziele odbudowy powojennej i przeobrażeń społeczno-gospodarczych kraju.
Źródło: Encyklopedia popularna PWN, pod red. Rafał Łąkowski, Warszawa 1988.
"Ciekawsze" fragmenty opisu towarzysza Wiesława podkreśliłem 
.
Wojna polsko-radziecka 1919-20 - wywołana przez polskie koła rządzące z Józefem Piłsudskim na czele; prowadzona przy politycznym i materialnym poparciu Francji; wynikła z wrogiego stosunku polskich klas posiadających do rewolucji i republiki radzieckiej oraz dążenia do opanowania terytoriów ukraińsko-białoruskich i zespolenia ich z Polską na zasadach federacji; ofensywę (tzw. wyprawa kijowska) na Ukrainie 1920 odparła Armia Czerwona odrzucając wojska polskie pod Warszawę; po kontruderzeniu polskim Armia Czerwona cofnęła się na wschód; wojnę zakończył pokój w Rydze (1921).
Źródło: Encyklopedia popularna PWN, pod red. Rafał Łąkowski, Warszawa 1988.
Socjaldemokratyzm - kierunek polityczny i ideologiczny w międzynarodowym ruchu robotniczym reprezentowany przez partie socjaldemokratyczne; w XIX w., gdy w partiach socjaldemokr. skupionych w II Międzynarodówce zwyciężyły dążenia rewizjonistyczne i reformistyczne, stał się synonimem prawicowego oportunizmu, polityki ugody z burżuazją; współczesny socjaldemokratyzm wysuwając jako swój cel ostateczny socjalistyczną przebudowę społeczeństwa, proponuje z reguły nierealne metody i środki jego osiągnięcia uważając, że zastąpienie kapitalizmu przez socjalizm jest możliwe bez walki klasowej i rewolucji socjalistycznej (teoria socjalizmu demokratycznego).
Źródło: Encyklopedia popularna PWN, pod red. Rafał Łąkowski, Warszawa 1988.
W epoce jagiellońskiej w Polsce nastąpiły głębokie przeobrażenia gospodarcze, polityczne, społeczne i kulturalne. W gospodarce wyraziły się one ukształtowaniem się folwarku jako dominującej formy własności feudalnej, wzrostem powinności chłopów i ograniczeniem ich wolności osobistej. Towarzyszyła temu procesowi stopniowa degradacja mieszczaństwa, a wraz z nią upadek miast.
Szlachta, rodowód swój wyprowadzająca ze średniowiecznego rycerstwa, za Jagiellonów uzyskała liczne przywileje stanowe i przewagę polityczną w państwie, burząc dotychczasową równowagę stanów.
Polska w czasach jagiellońskich, jak wiele krajów europejskich, przeżywała ówczesne procesy ideowe i kulturalne – Reformacje i Odrodzenie, będące pomostem w stosunkach kulturalnych miedzy Wschodem i Zachodem. Szczęśliwie uniknęła wyniszczających prawie całą Europę wojen religijnych, zasłynęła z tolerancji religijnej i narodowościowej. Polska, czerpiąc liczne wartości z Europy Zachodniej, wniosła do nich własny oryginalny dorobek – w architekturze, literaturze, myśli politycznej i sztuce. Szczytowy okres tej epoki stanowią lata panowania dwóch ostatnich Jagiellonów, zwane złotym wiekiem.
Zygmunt I Stary był synem Kazimierza Jagiellończyka. Królem Polski był od 1506 r. Już w 1508 r. zawarł pokój wieczny z Rosją. W 1515 r. zawarł układ dający Habsburgom prawo do sukcesji w Czechach i na Węgrzech (był zagrożony sojuszem habsbursko-moskiewskim). W 1525 r. Albrecht Hohenzollern złożył mu hołd pruski. Była to konsekwencja rozpoczętej w 1519 r. kolejnej wojny polsko-krzyżackiej, w której Polska zdobyła wiele twierdz i zamków i odparła atak. W 1533 r. Zygmunt Stary zawarł pokój wieczysty z Turcją. Walczył jednak o odnowienie wpływów polskich w Mołdawii i odzyskał Pokucie. W 1529 r. dokonał inkorporacji Mazowsza do Korony.
Zygmunt I był konserwatystą, swe rządy opierał na rodach możnowładczych, sprzeciwiał się też reformacji. Te cechy wywoływały niezadowolenie szlachty i doprowadziły do rozwoju ruchu egzekucyjnego.
Kolejnym królem Polski był syn Zygmunta Starego, Zygmunt II August. Rozpoczął on swe rządy jeszcze za życia ojca, na mocy elekcji vivente rege („za życia króla”). W swej polityce zagranicznej zacieśnił on związki z Habsburgami. W 1561 r. Gotthard Kettler, wileki mistrz Zakonu Kawalerów Mieczowych, zawarł w Wilnie układ z Zygmuntem Augustem, na mocy którego Inflanty zostały wcielone do Korony Polskiej, natomiast wydzielona ich część – księstwo Kurlandii i Semigalii – stała się dziedziczną własnością Kettlera.
W polityce wewnętrznej Zygmunt II opowiadał się za ruchem egzekucyjnym. Przeprowadził m.in. „uzdrowienie skarbu”. Unia lubelska zmieniała istniejącą wczesniej unie personalną w realną.
Bardzo trudno jednoznacznie ocenić rządy Jagiellonów. Zresztą każde rządy trudno ocenić, gdyz każdym człowiekiem kieruja inne intencje. Nie ma ludzi tylko dobrych lub tylko złych. Każde działanie ma swoje dobre i złe strony. Dlatego też nie ma władców idealnych. Łatwiej też współczesnym ludziom mówić jak powinni postąpić dawni władcy Polski. Z perspektywy czasu wiemy jakie były konsekwencje ich działań. Uważam, że ostatni Jagiellonowie próbowali dokonywać słusznych decyzji, choć nie zawsze przynosiły one oczekiwane rezultaty.