Projekt badawczy Polska-Namibia 2010

Cytat:
No nie, jest roznica miedzy wzywaniem do obalenia istniejacego ustroju a pewnymi propozycjami alternatywnych rozwiazan. :) Jaka alternatywa? Czy mówienie mi, że mam mieć zakaz posiadania więcej niż 2 dzieci to jest jakaś alternatywa? To jest odebranie alternatywy. Chcą "pozbawić obywateli, czyli MNIE czynnego i biernego prawa wyborczego", "pozbawić MNIE mojej własności", doprowadzić do tego by państwem rządziły jednostki, "zakazać posiadania MI więcej niż dwojga dzieci". Przecież oni nie piszą o tym, żeby zakazywać czegoś samym sobie, tylko wszystkim. Uważasz, że postulat typu chcesz czy nie zrobię z ciebie Raeliana - jest słuszny?

To jest dopiero totalitaryzm. Ja się nie godzę na coś takiego żeby czyjeś poglądy miały wpływ na mnie i na moje życie jeśli nie są zgodne z moimi przekonaniami. Proszę bardzo niech sobie głoszą co chcą, niech sobie robią ZE SOBĄ co chcą, mogą się nawet wzajemnie zjadać. :)

Cytat:
Zwlaszcza ze Raelianie sa grupa odrzucajaca przemoc. Oczywiście, że tak. Ponieważ nie tylko przemoc prowadzi do władzy. A tego chcą Raelianie (nie Raelianie tylko założyciele sekty, Raelianie są JEDYNIE ich nieświadomymi narzędziami). Już nie wspominając o tym, że odrzucać przemoc to robi prawie każdy normalny człowiek i nie trzeba być Raelianem, Lepperianem czy kimkolwiek. Ten postulat nie wnosi absolutnie nic nowego. To pusty slogan, który ma tylko podkreślić jacy ONI są dobrzy. To, że ktoś zapewni ludzi o czymś nie świadczy, że takie są jego prawdziwe przesłanki. O ludziach świadczą czyny, a nie zapewnienia. Cudownych zapewnień i obietnic to ja mogę złożyć 10 razy więcej niż Raelianie wszyscy razem wzięci. ;)

Cytat:
Większość gdybań na tym forum to czcze spekulacje, możemy sobie zawracać głowę elementarnymi pytaniami czy bóg istnieje czy nie a i tak nigdy za naszego życia nie odkryjemy prawdy. To forum służy do przedstawiania swojego zdania. Widzę, że lubisz czepiać się zdania innych i łapać za słówka. Nie wiem czy tylko na mnie tak sie uwziąłeś czy na innych też. W ogóle myślałem, że spotkam tu ludzi z otwartymi umysłami, bez klapek na oczach. Jednak sprowadzanie wszystkiego co niewyjasnione do przypadków, oszustw i halucynacji jest dla mnie tak samo śmieszne jak bezgraniczna wiara w duchy, porwania przez obcych itd. Chyba zakończe tym postem swoją przygodę z tym forum. Cieszysz się? Nie wiem naprawdę o co Ci chodzi. To, że nie potrafisz wykazać swoich racji wcale nie znaczy, że się na Ciebie uwziąłem. Ja nie sprowadzam niczego co niewyjaśnione do czegokolwiek, dla mnie niewyjaśnione to niewyjaśnione i tyle i nigdzie nie napisałem, że chodzi o jakieś oszustwa, halucynacje itd. Imputujesz mi treści jakich nie wypowiedziałem.

1. Paragraf 1 omawianego przepisu nie miał odpowiednika w d.k.k., natomiast w kodeksie karnym z 1932 r., w rozdziale obejmującym przestępstwa przeciwko zrzeszeniom prawa publicznego, ujęte były przepisy (art. 114 i 115) o zbliżonym charakterze.

2. Jest to przestępstwo powszechne. Jego strona podmiotowa obejmuje obie postacie umyślności. Inaczej przedstawia się w sytuacji w § 2, gdyż przestępstwo z tego paragrafu popełnia sprawca, który stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby przybranej mu do pomocy do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej. Przestępstwo to ma charakter kierunkowy, a więc może być popełnione tylko z zamiarem bezpośrednim.

3. Przedmiotem czynu mogą być czynności urzędowe trzech kategorii instytucji:

1) organów administracji rządowej, tj. Rady Ministrów wraz z wchodzącymi w jej skład ministrami oraz podległe im działy administracji rządowej (zob. rozdział VI Konstytucji RP),

2) innych organów państwowych, czyli terenowych organów administracji rządowej (wojewodowie i podporządkowane im organy administracji ogólnej, terenowe organy administracji podporządkowane bezpośrednio poszczególnym ministrom, jak również organy gminy działające w ramach zadań zleconych im przez organy państwowe). Należy przyjąć, że nazwa organ państwowy obejmuje te osoby i grupy osób, których określone prawem działanie uważane jest za działanie państwa. Organami państwowymi są więc również: Sejm, Senat, Trybunał Konstytucyjny, Trybunał Stanu, sądy powszechne, Najwyższa Izba Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji i inne,

3) organów samorządu terytorialnego. Na gruncie obowiązującego stanu prawnego wspólnotami samorządowymi na szczeblu regionalnym i lokalnym są, począwszy od największej jednostki podziału terytorialnego kraju, województwa, powiaty i gminy. Ich organami, najogólniej rzecz ujmując, są sejmik województwa, zarząd województwa, rada powiatu, zarząd powiatu, rada gminy, wójt (burmistrz, prezydent miasta).

4. Czynność odpowiedniego organu musi mieć charakter urzędowy, tj. powinna być zgodna z normą prawną określającą zadania i tryb postępowania danego organu. Należy zatem przyjąć, że ochronie podlegają tylko czynności prawne danego organu.

5. Wywieranie wpływu na czynności urzędowe musi łączyć się z zastosowaniem przemocy (zob. teza do art. 191 k.k.) lub groźby bezprawnej (zob. teza 1-5 do art. 115 § 12 k.k.).

6. Przestępstwo określone w § 1 dokonane jest w momencie podjęcia czynności o znamionach przemocy lub groźby bezprawnej dla wywarcia wpływu na czynności urzędowe odpowiednich organów. Ewentualny skutek tego rodzaju działań pozostaje poza zakresem ustawowych znamion tego przestępstwa.

7. Paragraf 2 nawiązuje do przestępstwa opisanego w art. 235 d.k.k. Różni się od niego sposobem określenia znamienia czynnościowego oraz treścią celu działania sprawcy.

8. Sprawcą tego przestępstwa może być każdy, zaś jego strona podmiotowa została ograniczona do umyślności w formie zamiaru bezpośredniego.

9. Przedmiotem bezpośredniego oddziaływania jest prawna czynność służbowa funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy. Czynnością służbową jest każda czynność, która realizuje zadania instytucji państwowych lub samorządowych, dla której wykonywania przewidziane są określone formy proceduralne, powierzana do wykonywania funkcjonariuszom publicznym. Wymaganie zgodności z prawem tej czynności łączy się z realizowaniem jej przez uprawnione osoby w sytuacjach określonych przez odpowiednie przepisy. Należy wszakże podkreślić, iż o prawności czynności służbowej przesądza jej podstawa prawna (zgodność z obowiązującymi normami kompetencyjnymi i proceduralnymi), a nie prawidłowość czynności, którą funkcjonariusz publiczny wykonuje, ma wykonać lub od której wykonania powstrzymuje się. Funkcjonariusz musi jednak być kompetentny do podjęcia danej czynności służbowej; przesądza o tym zakres kompetencji tej kategorii funkcjonariuszy publicznych, którą on reprezentuje. Natomiast nie mają znaczenia wewnętrzne podziały czynności pomiędzy funkcjonariuszami w określonej instytucji.

10. Zakresem § 2 objęte są wyłącznie wypadki czynnego oporu, polegające na stosowaniu przemocy lub groźby bezprawnej. Opór bierny (np. położenie się osoby zatrzymywanej przez funkcjonariuszy na ziemi) nie podlega kwalifikacji z tego przepisu.

11. Z wypełnieniem znamion tego przestępstwa mamy do czynienia niezależnie od faktu, czy sprawca stosując przemoc lub groźbę karalną osiągnął zamierzony cel w postaci zmuszenia funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej (zob. wyrok SN z dnia 26 kwietnia 1982 r., II KR 70/82, OSNKW 1982, nr 9, poz. 60).

12. Paragraf 2 pozostawać może w kumulatywnym zbiegu z art. 222 k.k. (naruszenie nietykalności cielesnej) lub art. 223 k.k. (czynna napaść).

13. Paragraf 3 przewiduje kwalifikowany typ przestępstwa czynnego oporu z art. 224 § 2 k.k. Zachodzi on wtedy, gdy jego następstwem jest skutek przewidziany w art. 156 § 1 k.k. (ciężki uszczerbek na zdrowiu) lub 157 § 1 k.k. (średni uszczerbek na zdrowiu).

14. Następstwa w postaci uszczerbku na zdrowiu powinny być objęte nieumyślnością, podczas gdy czyn, o którym mowa w § 2, popełniony jest umyślnie. Toteż wyłączony jest zbieg § 3 art. 224 z art. 156 § 2 lub 157 § 3 k.k. Natomiast umyślne spowodowanie uszkodzenia ciała funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy przez sprawcę przestępstwa określonego art. 224 § 2 k.k. uzasadnia zastosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu.

Wybrane orzecznictwo.

„Przemoc wobec osoby jako forma zmuszania - w rozumieniu art. 191 § 1 k.k. (obecnie art. 224 k.k.) - może polegać tylko na fizycznym oddziaływaniu na człowieka i nie obejmuje oddziaływania pośredniego (tzw. przemocy pośredniej) przez postępowanie z rzeczą” (uchwała SN z 10 grudnia 1998 r., I KZP 22/98, Pal. 1999, nr 7-8, s. 152).

Autor: Emil Pływaczewski
źródło:LexPolonica