Projekt badawczy Polska-Namibia 2010

Oczywiście, że to dobrze kiedy w Żyrardowie powstają nowe placówki dla dzieci zgodnie z potrzebami mieszkańców. Państwowe jak i prywatne przedszkola dla dzieci mogą być zarówno, jedne jak i drugie dobre albo złe. Myślę, że każdy ocenia jej przez pryzmat własnych doświadczeń. Moje doświadczenia, kiedy szukałam przedszkoli w Żyrardowie dla swoich dzieci, są takie, że to jednak przedszkola państwowe bardziej przemawiły do mnie niż prywatne kluby przedszkolaka. Według mnie placówki państwowe wcale nie są to smutne, mało kolorowe budynki ( wystarczy tylko popatrzeć np. na przedszkole na ul. Jasnej choć nie tylko, bo przedszkole mojego syna jest także ładne), jest możliwości sprawdzenia takiego przedszkola państwowego, bo organzują one kilkudniowe zajęcia dla dzieci i rodziców nowo przyjętych do przedszkola ( sama brałam udział ze swoim dzieckiem w takich zajęciach), nauczycielki z pełnym przygotowaniem pedagogicznym, wydaje mi się znający się na rzeczy, które rzetelnie potrafiły przedstawić program wychowania przedszkolnego i metody pracy. Mój syn już drugi rok chodzi do przedszkola państwowego, wraca z niego zadowolony a nauczycielki nigdy nie zastałam przy biurku przy kawie. Wydaje mi się, że przedszkola państwe mają nadzór pedagogiczny i metodyczny i właściwie przygotują moje dziecko do podjęia nauki w szkole. Miałam też doświadczenia z placówkami prywatnymi owszem kolorowe, ładne ale miałam zastrzeżenia do ich pracy metodycznej, nie wszystkie z nich maja nawet zatrudnioną osobę kompetentną od sprawa metodyki. No cóż takie jest moje zdanie i moje doświadczenia kiedy szukałam placówki dla swoich dzieci, każdy przecież może wyrażać tu swoją własną opinię.

" />Ustawa z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (art. 1 pkt. 1, art. 1 pkt. 5) zapewnia możliwość pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz niedostosowaną społecznie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz predyspozycjami. Edukacja dziecka niepełnosprawnego w wieku przedszkolnym. Dzieci niepełnosprawne objęte są wychowaniem przedszkolnym w wieku od 3 do 6 lat na równi z niepełnosprawnymi rówieśnikami. W wieku 6 lat mają one prawo do rocznego przygotowania przedszkolnego. Pobyt dziecka w przedszkolu może być przedłużony do 10 roku życia (tylko, gdy posiada ono orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej kwalifikujące do kształcenia specjalnego). Co muszą zrobić rodzice, aby ich niepełnosprawne dziecko było objęte wychowaniem przedszkolnym? Rodzice powinni złożyć w rejonowej poradni psychologiczno-pedagogicznej (adresy poradni: w wydziale edukacji urzędu gminy, najbliższej szkole lub przedszkolu, w powiatowym centrum pomocy rodzinie) wniosek o orzeczenie do kształcenia specjalnego. Do wniosku należy, dołączyć posiadane badania specjalistyczne. Decyzję podejmuje zespół orzekający. W posiedzeniu zespołu mogą brać udział rodzice. Rodzice otrzymują pisemne orzeczenie w terminie 14 dni od posiedzenia zespołu. Od decyzji niezgodnej z wnioskiem rodziców można odwołać się do kuratora oświaty w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia. Rodzice podejmują ostateczną decyzję o wyborze formy opieki przedszkolnej ich dziecka. Informacje o przedszkolach integracyjnych lub grupach integracyjnych można uzyskać w gminnym wydziale edukacji, powiatowym wydziale edukacji albo w kuratorium. Do czego służy orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego? Orzeczenie jest wskazaniem najodpowiedniejszej formy kształcenia, z uwzględnieniem potrzeb dziecka oraz wskazaniem właściwych form pomocy specjalistycznej. Orzeczenie nie jest równoznaczne ze skierowaniem dziecka do jakiejkolwiek szkoły specjalnej. Dziecko niepełnosprawne może mieć odroczony termin rozpoczęcia nauki szkolnej (o rok, dwa, trzy) jeśli nie osiągnęło dojrzałości szkolnej. Obowiązek szkolny dla dziecka jest odraczany na wniosek i za zgodą rodziców przez dyrektora szkoły rejonowej po zasięgnięciu opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej. Edukacja dziecka niepełnosprawnego w wieku szkolnym. Dla uczniów niepełnosprawnych stwarza się możliwość wydłużenia obowiązku szkolnego do 16 roku życia na poziomie szkoły podstawowej, do 21 roku życia na poziomie gimnazjum i do 24 roku życia na poziomie szkoły ponadpodstawowej. Co muszą zrobić rodzice, aby nich niepełnosprawne dziecka mogło podjąć edukację szkolną? Rodzice powinni uzyskać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego (patrz edukacja dziecka w wieku przedszkolnym). Orzeczenie wydaje się na okres roku szkolnego lub na czas nieokreślony. Określa ono zalecaną formę kształcenia specjalnego np.: szkoła ogólnodostępna, szkoła integracyjna lub oddział integracyjny, szkoła specjalna lub oddział specjalny, albo specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy. Zespoły orzekające wydają orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego dla uczniów szkół położonych na terenie działania poradni. Jeżeli powiat (właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka), nie prowadzi takiej placówki lub szkoły, starosta powiatu, za zgodą rodziców dziecka, zwraca się do innego powiatu, innej jednostki samorządu terytorialnego prowadzącą taką szkołę lub placówkę, z prośbą o przyjęcie dziecka. Dzieciom i młodzieży, którym dysfunkcja narządu ruchu, uniemożliwia lub utrudnia uczęszczanie do szkoły lub przedszkola, z przewlekłymi chorobami i innymi dolegliwościami, stale lub okresowo powodującymi niezdolność do nauki w warunkach szkoły, organizuje się na wniosek rodziców (opiekunów prawnych) nauczanie indywidualne. Jest to forma spełniania obowiązku szkolnego możliwa do realizacji, w wyjątkowych sytuacjach, w miejscu pobytu dziecka. Orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania wydają zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych oraz w innych publicznych poradniach specjalistycznych. W poradniach psychologiczno-pedagogicznych rodzice, nauczyciele, młodzież i niepełnosprawne dzieci mogą otrzymać pomoc: związaną z wychowaniem i kształceniem dzieci i młodzieży, pomoc w wyborze kierunków kształcenia i zawodu, pomoc logopedyczną, psychologiczno-pedagogiczną. Poradnie wydają orzeczenia w sprawach dotyczących: potrzeby indywidualnego nauczania, potrzeby kształcenia specjalnego, potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych. Pomoc, którą zapewnia poradnia jest dobrowolna i nieodpłatna. Âródło: Pełnomocnik Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Poradnik dla rodziców dzieci niepełnosprawnych, Warszawa 2001 r. Autor: Magda Gorczyca źródło : http://www.niepelnosprawni.info/labeo/app/cms/x/2545

" />Oto rozporządzenie w interesującej Cię sprawie.
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu1)
z dnia 4 kwietnia 2005 r.
w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci
Na podstawie art. 71b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, Nr 273, poz. 2703 i Nr 281, poz. 2781 oraz z 2005 r. Nr 17, poz. 141) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa warunki organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci, mającego na celu pobudzanie psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka od chwili wykrycia niepełnosprawności do podjęcia nauki w szkole, zwanego dalej "wczesnym wspomaganiem", w tym kwalifikacje wymagane od osób prowadzących wczesne wspomaganie, a także formy współpracy z rodziną dziecka.

§ 2.

Wczesne wspomaganie może być organizowane w przedszkolu i w szkole podstawowej, w tym w specjalnych, w ośrodkach, o których mowa w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, oraz w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, jeżeli mają one możliwość realizacji wskazań zawartych w opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, w szczególności dysponują środkami dydaktycznymi i sprzętem, niezbędnymi do prowadzenia wczesnego wspomagania.

§ 3.

1. Zespół wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, o którym mowa w art. 71b ust. 2a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwany dalej "zespołem", jest powoływany przez dyrektora odpowiednio przedszkola, szkoły, ośrodka lub poradni, wymienionych w § 2.

2. W skład zespołu wchodzą osoby posiadające przygotowanie do pracy z małymi dziećmi o zaburzonym rozwoju psychoruchowym:

1) pedagog posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju niepełnosprawności dziecka, w szczególności: oligofrenopedagog, tyflopedagog lub surdopedagog;

2) psycholog;

3) logopeda;

4) inni specjaliści - w zależności od potrzeb dziecka i jego rodziny.

3. Do zadań zespołu należy w szczególności:

1) ustalenie, na podstawie opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, kierunków i harmonogramu działań w zakresie wczesnego wspomagania i wsparcia rodziny dziecka;

2) nawiązanie współpracy z zakładem opieki zdrowotnej lub ośrodkiem pomocy społecznej w celu zapewnienia dziecku rehabilitacji, terapii lub innych form pomocy, stosownie do jego potrzeb;

3) opracowanie i realizowanie z dzieckiem i jego rodziną indywidualnego programu wczesnego wspomagania, z uwzględnieniem działań wspomagających rodzinę dziecka w zakresie realizacji programu, koordynowania działań specjalistów prowadzących zajęcia z dzieckiem oraz oceniania postępów dziecka;

4) analizowanie skuteczności pomocy udzielanej dziecku i jego rodzinie, wprowadzanie zmian w indywidualnym programie wczesnego wspomagania, stosownie do potrzeb dziecka i jego rodziny, oraz planowanie dalszych działań w zakresie wczesnego wspomagania.

4. Pracę zespołu koordynuje dyrektor odpowiednio przedszkola, szkoły, ośrodka lub poradni, wymienionych w § 2, albo upoważniony przez niego nauczyciel.

5. Zespół szczegółowo dokumentuje działania prowadzone w ramach indywidualnego programu wczesnego wspomagania.

§ 4.

1. Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania organizuje się w wymiarze od 4 do 8 godzin w miesiącu, w zależności od możliwości psychofizycznych i potrzeb dziecka.

2. Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania są prowadzone indywidualnie z dzieckiem i jego rodziną.

3. W przypadku dzieci, które ukończyły 3 rok życia, zajęcia w ramach wczesnego wspomagania mogą być prowadzone w grupach liczących 2 lub 3 dzieci, z udziałem ich rodzin.

§ 5.

1. Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania, w szczególności z dziećmi, które nie ukończyły 3 roku życia, mogą być prowadzone także w domu rodzinnym.

2. Miejsce prowadzenia zajęć w ramach wczesnego wspomagania ustala dyrektor odpowiednio przedszkola, szkoły, ośrodka lub poradni, wymienionych w § 2, w uzgodnieniu z rodzicami (prawnymi opiekunami) dziecka.

§ 6.

Zespół współpracuje z rodziną dziecka w szczególności przez:

1) udzielanie pomocy w zakresie kształtowania postaw i zachowań pożądanych w kontaktach z dzieckiem: wzmacnianie więzi emocjonalnej pomiędzy rodzicami i dzieckiem, rozpoznawanie zachowań dziecka i utrwalanie właściwych reakcji na te zachowania;

2) udzielanie instruktażu i porad oraz prowadzenie konsultacji w zakresie pracy z dzieckiem;

3) pomoc w przystosowaniu warunków w środowisku domowym do potrzeb dziecka oraz w pozyskaniu i wykorzystaniu w pracy z dzieckiem odpowiednich środków dydaktycznych i niezbędnego sprzętu.

Pozdrawiam !