Projekt badawczy Polska-Namibia 2010

IG: Szanowny Panie Prezydencie, nie wybieram się do Paryża, jakkolwiek nie chcę utrzymywać Pana w próżni - zaprosiłem Prezydenta Republiki Francuskiej do złożenia wizyty w Polsce

Karty na stół, Panie Prezydencie, jesteśmy w przededniu konfliktu z Oczenką i musimy działać razem, na chwilę obecną odkładam plany o reformie UW, ale podkreślam, iż ich nie porzucam.. myślę, że powinniśmy obaj pojawić się w państwach UW, by stworzyć porozumienie w sferze bezpieczeństwa regionu - nie ukrywam, że nie jesteśmy, jako rząd, przyjaźnie do nich nastawieni, nie mniej jednak sytuacja wymaga, byśmy współpracowali i się dogadali.

Dlatego tez proponuję Wielką Brytanię odłożyć w czasie, a zamiast tego zająć się tą sprawą.

pytania były następujące:

1. Zgromadzenie ludowe w republice rzymskiej
2. Następstwo tronu w I Rzeszy
3. Rzeczpospolita szlachecka w świetle artykułów henrykowskich
4. Prezydent w III republice francuskiej
5. Nowela sierpniowa

pytania niby proste, a jednak kurde trudne.
system był taki, że podane było jedno zagadnienie, mieliśmy około 10 minut pisania, po czym podawano następne.
oby obyło się bez poprawki...

ktoś wie jak to jest oceniane i ile trzeba mieć aby egzamin zaliczyć?

aha - i pytania zgadzają się w sumie z zagadnieniami podanymi wsześniej

mf/j

Cytat:
Papież i Prezydent Republiki Francuskiej wygłosili mowy warte przemyślenia.
Laicyzacja nie jest przecież sprzecznością religii.
Mam do ciebie pytanie, czy uwazasz, ze polski kler zrozumial cos z tych madrych i pouczajacych przemowien?

Dot.: Sławy urodzone w tym samym dniu, co Ty :)
  13 sierpien:

1625 - Rasmus Bartholin, duński naukowiec (zm. 1698)
1700 - Henryk BrĂźhl, saski minister, faworyt i doradca Augusta III Sasa (zm. 1763)
1740 - Iwan VI, car Rosji (zm. 1764)
1814 - Anders Jonas ÅngstrĂśm, szwedzki fizyk i astronom (zm. 1874)
1819 - George Gabriel Stokes, irlandzki matematyk i fizyk (zm. 1903)
1866 - Giovanni Agnelli, włoski przemysłowiec, założyciel firmy Fiat (zm. 1945)
1873 - Józef Haller, polski generał (zm. 1960)
1871 - Karl Liebknecht, niemiecki polityk (zm. 1919)
1889 - Georges Andre, francuski lekkoatleta (zm. 1943)
1899 - Alfred Hitchcock, brytyjski reżyser i producent filmowy (zm. 1980)
1902 - Felix Wankel, niemiecki inżynier i wynalazca (zm. 1988)
1908 - Willi Beuster, niemiecki polityk (zm. 1981)
1912 - Salvador Luria, amerykański biolog włoskiego pochodzenia, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny (zm. 1991)
1913 - Makarios III, arcybiskup prawosławny, cypryjski polityk (zm. 1977)
1918 - Frederick Sanger, brytyjski biochemik, dwukrotny laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii
1926 - Fidel Castro, kubański prawnik, prezydent i premier Republiki Kubańskiej (niezle... :P)
1929 - Augustyn Bloch, polski kompozytor
1945 - Sławoj Leszek Głódź, polski duchowny katolicki, biskup polowy Wojska Polskiego, biskup warszawsko-praski
1949 - Mieczysław Hryniewicz. polski aktor.
1950 - Krzysztof Kolberger, polski aktor
1967 - AmĂŠlie Nothomb, belgijska pisarka

Oficerowie Monachium

Andrzej J. Horodecki

Inauguracyjne posiedzenie Środowiskowej Rady Konsultacyjnej ds. Samorządu Terytorialnego w dniu 03.07.2002 otworzyła Pani Minister Danuta Huebner, Sekretarz Komitetu Integracji Europejskiej. W sprawozdaniu z ww. konferencji czytamy: "W ocenie uczestników przygotowanie samorządów do integracji z UE jest słabe...zwrócono zatem uwagę na potrzebę... utworzenia siatki oficerów europejskich w samorządach".

Finał szkolenia w dniu 1 maja 2004. Sala wypełniona oficerami europejskimi. Na salę wchodzi generalissimus w spódnicy. Rutynowy trzask obcasów, generalissimus podaje komendę "spocznij", tym razem sztuczne uśmiechy są już niepotrzebne. Obraz zupełnie realny – jeśli Bóg został odsunięty, wszystko co nie zakazane, jest dozwolone. Minister ds. europejskich Danuta Huebner znalazła się wśród 5 kandydatów do tytułu "Europejczyka Roku" w kategorii "mąż stanu". Huebner została wytypowana do nagrody za "rolę w przekonywaniu Polaków, żeby głosowali „tak” w sprawie członkostwa UE". A pozostali?

Premier Tony Blair został wytypowany za "odwagę w poglądach nt. Iraku". Prezydent Jacques Chirac za "przewodzenie międzynarodowej koalicji przeciwko wojnie w Iraku", premier Luksemburga Jean-Claude Juncker za "przewodzenie obronie małych państw w debacie o przyszłości Europy". Wicepremier Włoch Gianfranco Fini za "wkład w godzenie rozbieżnych interesów i w kompromis w Konwencie Europejskim" (PAP 26.09.03).

Szczególnie żałośnie w tym kontekście – jakże jednoznacznym po wizycie p. Eriki Steinbach w Polsce – brzmi przemówienie Włodzimierza Cimoszewicza na posiedzeniu Sejmu, w dniu 22.01.2003: "W Radzie Unii dysponować będziemy liczbą głosów porównywalną z liczbą głosów europejskich mocarstw... w naszym najbliższym sąsiedztwie kluczowym partnerem spośród państw członkowskich jest Republika Federalna Niemiec. Wspólnym zadaniem jest dobre wpisanie w nowy kontekst, jakim jest nasza akcesja do Unii, polityki strategicznego partnerstwa i pojednania".

Proeuropejski klimat wśród państw kandydujących do UE – wobec użytego przez p. Cimoszewicza określenia "europejskie mocarstwa" – dziwnie przypomina klimat Monachium sprzed 65 lat. Premier Neville Chamberlain, zdając sprawozdanie z rozmów monachijskich przed Parlamentem Anglii, powiedział: "My, Wódz i Kanclerz Niemiec oraz Premier Brytyjski... jesteśmy zgodni co do tego, że stosunki angielsko-niemieckie mają pierwszorzędne znacznie dla naszych krajów i dla Europy...jesteśmy zdecydowani kontynuować nasze wysiłki dla... zapewnienia europejskiego pokoju", po czym dodał: "Moi dobrzy przyjaciele, po raz drugi w naszej historii Premier Brytyjski powrócił z Niemiec, przywożąc pokój z honorem. Wierzę, że jest to pokój na miarę naszego czasu. Idźcie do domów i pogrążcie się w miłym, spokojnym śnie".

Sen brytyjski trwa do dziś i co więcej, udzielił się całej Europie. Polska ma jeszcze okruch czasu przed pożegnaniem Ojczyzny, wyznaczonym na 1 maja 2004. Wrogość wobec chrześcijaństwa, która jest cementem niemiecko-francuskiego rewolucyjnego rdzenia Europy, to stare hasło "wolność, równość i braterstwo". To hasło współgra z trzecią – uznawaną przez RFN – zwrotką "Deutschland ueber alles": "Jedność, sprawiedliwość i wolność dla Niemieckiego Kraju Ojczystego – zjednoczmy się wszyscy wokół tego celu po bratersku – sercem i czynem".

Rewolucja ma swoje przedłużenie w wielkich systemach globalizmu: najpierw technicznym, potem gospodarczym, a w końcu politycznym. Matematyczna teoria niezawodności wielkich systemów jest jednak nieubłagana i głosi, że średni czas niezawodnego funkcjonowania takiego systemu szybko maleje, w miarę wzrostu liczby jego składników. To dlatego oficerowie UE wysuwają argument, że akcesja 10 państw pogorszy jej skuteczność, a więc trzeba wyrwać przynętę nicejską z gardeł ofiar kandydujących do nieistniejącego podmiotu prawa międzynarodowego. Ale ofiary powinny wiedzieć, że klęski systemu rodzi nie tylko terroryzm, ale i hazard cywilizacji żydowskiej, rozgrywającej akcje bankowe, a także skończona niezawodność elementów techniki. Seria awarii wielkich systemów energetycznych powinna zaalarmować nawet najbardziej naiwnych entuzjastów globalizacji.