Projekt badawczy Polska-Namibia 2010

Wypracowanie mojego kolegi z klasy na język polski (naprawde!) :

Szkoło! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie
ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie
kto cię ukończył. Dziś wspaniałość twą w całej ozdobie
widzę, wspominam i tęsknię po tobie

Szkoło piękna i stara o niezwykłym klimacie,
o tobie myślę gdy przebywam w chacie.
Ty, której wrota stoją wciąż otworem,
w każdym roku przed naborem!

Jak mnie ucznia do edukacji zachęciłaś cudem.
Gdy z lekcji na lekcję nabierałem wprawy
rozwiązując zadania i pisząc rozprawy
i zaraz mogłem pieszo do twej hali progu
iść i za W-F podziękować Bogu.

A teraz tęsknię
do tych przerw wspaniałych, odgłosów nieludzkich
pędzących korytarzem, toczącym się wartko.
Do tych klas malowanych wapnem rozmaitem,
wykładanych kaflami, zdobionych tablicami.
Gdzie na korytarzu spotkać wszystko możesz.
Gdzie dziecięcym wybrykiem młodzież pała.
A wszystko to przerwane ręką dyrektora,
który codziennie pot ociera z czoła.

Oddał je dopiero dzisiaj więc nie wiem jaka jest reakcja nauczycielki. A temat wypracowania to było przemówienie na koniec roku szkolnego i pożegnanie ze szkołą.