Projekt badawczy Polska-Namibia 2010

U Ciebie prawdopodobnie chondromalacja rozwinęła się na skutek wypadku choć nie jest to jedyna przyczyna choroby. Może być ona spowodowana nadwagą, predyspozycjami genetycznymi, nieprawidłościami w budowie kolana, koślawością kończyn, sportami które w znacznym stopniu obciążają kolana itp itd.

Jeżeli powodem był przebyty uraz to pojawienie się chondromalacji w drugim kolanie jest raczej niewielkie choć wykluczyć tego nie można gdyż mogą zachodzić inne przyczyny pojawienia się w drugim kolanie.

Zapytaj lekarza przy wizycie o rehabilitację bo odgrywa ona ważną rolę w dochodzeniu do siebie. Z doświadczenia wiem że basen (żabka odpada bo wykrzywia kolana ) i rower ( na niewielkich obciążeniach ) to jedyne sporty które można w miarę bezpiecznie uprawiać. W każdym razie żeby Ci do głowy nie wpadło bieganie bo przy tym stopniu chondro nawet jeżeli wszystko będzie się regenerować to przez najbliższe miesiące możesz zapomnieć. Ogólnie unikać aktywności fizycznej która powoduje przeciążanie kolan ale więcej dowiesz się w innych działach tego forum do których lektury zapraszam

te zagadnienie dostalam od koleżanki z zeszlego roku była na zaocznych i mieli wtedy USTNY . Tylko teraz jest pytanie do osób które sumiennie chodzily na wykłady czy byłocoś o neuropatii bo tu jest sporo tego ;/


- zwspół ciasnoty nadgarstka
zespół ciasnoty guyona
palec trzaskający
nadgarstek wioślarza
niestabilność kciuka
zespół bólowy bocznego przedziału stawu łokciowego tenisista i
golfista
neuropatia pośrodkowego
neuropatia międzykostnego tylnego
neuropatia łokciwego
choroba de chassaignaca
zespół ciasnoty górnego otworu klatki piersiowej
neuropatia nadłopatkowego
uszkodzenie splotu ramiennego
zespół bark ręka
zespół cieśni stawu podbarkowego
uszkoedznie stożka rotatorów
zapalenie ścięgnai pochewki głowy długiej mięśnia dwugłowego
bolesna destabilizacja ścięgna głowy długiej m dwugłowego
przerwanie ściegna głowy długiej m dwugłowego

zespół zużycia tarcz międzykręgowych
choroba scheuermanna
bóle krzyża
neuropatie w miednicy

uszkodzenia łękotek kolana
chondropatie i chondromalacje
oroba hoffy
przeprost stawów kolanowych
zapalenie kaletki przedrzepkowej
zapalenie kaletki przedrzepkowej i podskórnej guzowatości piszczeli
neuropatia n strzałkowego wspólnego
kolano skoczka
jałowa martwica guzowatości piszczeli
zespół tarcia pasma biodrowo - piszczelowego

zespoły ciasnoty przedziałów powięziowych w obrębie goleni
zespół przeciążenia głowy przyśrodkow m dwubrzuścowego łydki- noga
tenisowa
skręcenia i niestabilność stawu skokowo-goleniowego
zapalenie ścięgna piętowego
zapalenie ścięgna m piszczelowego tylnego i przedniego
zespół strzelania ścięgien m strzałkowych
zapalenie rozcięgna podeszwowego
bóle śródstopia-choroba mortona

A czy wszystkie osoby z EDS mają płaskostopie? Moje stopy są dalekie od tego, są mocno wysklepione, z bardzo wysokim podbiciem. Często mnie bolą, mam halluksy, często je wykręcam, dlatego też chodzę tylko w płaskich butach, z szerokimi noskami. Ból pozostaje, ale mniejszy. A przy chodzeniu na boso - strzelają mi wszystkie palce przy każdym kroku.
Bardziej podatne na płaskostopie są również osoby o drobnej budowie ciała oraz te, których praca wymaga długotrwałego stania lub noszenia ciężarów. Jeżeli pojawiły się u Ciebie haluksy, powinnaś niezwłocznie pójść do lekarza, ponieważ rozwój halluksów można zatrzymać, pod warunkiem że jest we wczesnym stadium zaawansowania. Stan zapalny i ból leczy się doraźnie, podając niesteroidowe środki przeciwzapalne. Bardzo ważne jest też chodzenie w odpowiednio dobranym obuwiu i wykonywanie specjalnych ćwiczeń (zaleconych przez lekarza).
Aby zmniejszyć nacisk na staw śródstopno-palcowy, należy nosić wkładki ortopedyczne podpierające łuk stopy. Koślawy paluch, szczególnie narażony na ucisk czy otarcia, można chronić kortezami, czyli nakładkami wypełnionymi żelem. W ciągu dnia zalecane jest noszenie żelowych albo gąbkowych klinów międzypalcowych, a na noc zakładanie utrzymujących palec w prawidłowej pozycji pelotów. Aparaty i wkładki powinny być dobrane przez ortopedę. Warto bowiem pamiętać, że nie zawsze są one wskazane, ponieważ mogą "rozleniwiać" mięśnie.
Duże odkształcenie krzywego palucha wymaga leczenia operacyjnego, bowiem zaniedbana choroba może prowadzić do poważnych powikłań, m.in. stanów zapalnych i zmian zwyrodnieniowych innych stawów (np. kolan, kręgosłupa, bioder). Problemy te wynikają z przeciążeń spowodowanych trudnościami w normalnym poruszaniu się osób cierpiących na halluxy. Korekcję paluchów koślawych wykonuje się w znieczuleniu dolędźwiowym.
Żadna z metod operacji tego zniekształcenia nie jest idealna, ale niekiedy to jedyna szansa na normalne funkcjonowanie chorej osoby. Rodzaj zastosowanej techniki operacyjnej zależy od stopnia deformacji palucha oraz innych części stopy.

napisane na podst. informacji własnych

Kurcze mięśni łydek





Bolesne skurcze mięśni łydek występują przy przeciążeniu mięśni, na przykład podczas zawodów sportowych. Z drugiej strony wiele osób cierpi na skurcze podczas snu. Skurcze łydek są nieprzyjemne, w większości przypadków jednak przemijają same.
LISTA PRODUKTÓW


Środki dostępne bez recepty, stosowane w kurczach mięśni łydek.







Objawy


Podczas skurczu mięśni łydek początkowo czuje się napięcie podudzia, które szybko przenosi się na wszystkie mięśnie łydek. Pojawia się szarpiący ból w łydce. Przeważnie nie jest się w stanie podczas ataku skurczu poruszyć podudziem. Po kilku minutach skurcz powoli cofa się, pozostawiając nieprzyjemne uczucie podobne do lekkiego bólu mięśni.

Przyczyny


Nie do końca wiadomo, jaka jest przyczyna skurczu łydek i dlaczego występują one przeważnie w nocy. Brak magnezu, wapnia, potasu lub płynów może odgrywać tu znaczną rolę. W większości przypadków skurcze zdarzają się całkiem zdrowym ludziom, jednak zwiększone ryzyko ich wystąpienia obserwuje się u osób chorych na cukrzycę, mających kłopoty z ciśnieniem krwi, skarżących się na dolegliwości nerwowe lub przyjmujących niektóre leki. Skurcze mięśni łydek występują także często po wysiłku fizycznym lub silnym spoceniu się.

Powikłania


Skurcze mięśni łydek są z reguły nieszkodliwe i przebiegają bez żadnych następstw.

Co możesz zrobić


Wykonuj ćwiczenia rozciągające.
Stawaj na palcach stóp i zginaj nogi w kolanach. Dzięki temu zmienia się ułożenie skurczonego mięśnia, co często przyczynia się do zmniejszenia skurczu.
Ten sam efekt można osiągnąć, przechadzając się i zginając kolana.
Ostrożnie masuj bolesne mięśnie.
Stosuj wilgotne i ciepłe okłady na łydki.
Weź ciepły prysznic.
W większości przypadków skurcz łydki przechodzi po kilku minutach samoistnie i nie są potrzebne inne środki zapobiegawcze.


Kiedy należy udać się do lekarza


Gdy powtarzające się skurcze prowadzą do zmęczenia lub kłopotów ze snem.
Gdy po skurczu nadal utrzymuje się silny ból.
Gdy ma się wrażenie, że skurcz ma związek z przyjmowanymi lekami.


Co zrobi lekarz


Lekarz wyjaśni, czy skurcz łydek jest spowodowany chorobą. Przy silnych skurczach może on zalecić stosowanie leków, np. preparatów zawierających magnez lub leków rozluźniających mięśnie.

Zapobieganie


Można spróbować zapobiegać skurczom mięśni, stosując łatwe ćwiczenia rozciągające mięśnie łydek: należy stanąć w odległości około pół metra od ściany i wykonać leżenie podparte przy ścianie. Stopy powinny wtedy przylegać do podłoża. Taką pozycję, która powoduje lekkie naciągnięcie mięśni łydek, utrzymuje się przez 10 - 20 sekund. Dodatkowo rozluźnia się mięśnie nóg. Gdy opisane ćwiczenie wykonuje się kilka razy dziennie przez kilka tygodni, istnieje szansa, że skurcze łydek już nie wystąpią.
Częste nocne skurcze łydek mogą także być spowodowane brakiem płynów. Z tego powodu powinno się pić dużo płynów, co najmniej półtora litra dziennie.
Ponieważ brak magnezu może być przyczyną skurczu łydek, należy dbać o prawidłową zawartość magnezu w diecie. Jest to możliwe dzięki spożywaniu bogatego w magnez pożywienia (kiełki pszenicy, otręby, kakao, siemię lniane, orzechy, proso, ryż i ryby) lub przyjmowaniu preparatów magnezu.

Wrogowie kręgosłupa

Wytrzymałość i stabilność kręgosłupa jest ściśle uzależniona od mięśni i więzadeł stanowiących pewnego rodzaju anatomiczny "gorset" stabilizujący. Osłabienie siły mięśni prowadzi do przeciążenia więzadeł, do nieprawidłowego obciążenia krążków międzykręgowych, zmniejszenia stabilizacji kręgosłupa. Może to więc być początkiem całego łańcucha zmian prowadzących do utrwalenia wad postawy oraz rozwoju dyskopatii i choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa.

Obecnie, głównie dzięki zdobyczom cywilizacji, człowiek niestety znacznie ograniczył swoją aktywność fizyczną. W pozycji siedzącej (samochód, telewizja, praca za biurkiem itp.) spędzamy najwięcej czasu, a to znacznie przeciąża kręgosłup.

Obliczono, że właśnie w tej pozycji, z plecami opartymi o krzesło, na 3. krążek międzykręgowy, znajdujący się między 3. a 4. kręgiem lędźwiowym, wywierany jest nacisk rzędu 140 kg. Przy lekkim pochyleniu do przodu nacisk ten zwiększa się do ok. 175 kg, aby w czasie głębszego pochylenia wzrosnąć do 250-275 kg. Zresztą właśnie wtedy dochodzi najczęściej do tzw. wypadnięcia dysku. Dla porównania w innych pozycjach wielkość nacisku na ten sam krążek międzykręgowy wynosi:

w pozycji stojącej - ok. 100 kg,
w pozycji stojącej z pochyleniem do przodu - ok. 150-200 kg,
leżąc na boku - ok. 75 kg,
leżąc na wznak - ok. 25 kg.

Jak żyć w zgodzie z kręgosłupem?
Brak aktywności ruchowej powoduje zmniejszenie ruchomości kręgosłupa, osłabienie siły mięśni grzbietu, brzucha i pośladków ważnych w utrzymaniu pionowej postawy.

Najlepszym i najprostszym sposobem utrzymania kręgosłupa w dobrej kondycji jest gimnastyka i aktywny wypoczynek. Ze sportów rekreacyjnych najlepiej uprawiać pływanie i jazdę na rowerze, gdyż są to formy ruchu, które najmniej obciążają kręgosłup.

Duże znaczenie dla zdrowia kręgosłupa ma także utrzymanie w dobrej kondycji mięśni tułowia. Zyskuje się to przez systematyczne wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie grzbietu i brzucha.

Najlepiej ćwiczyć tak, aby nasze tętno w czasie treningu wynosiło co najmniej 120 uderzeń na minutę. Trening powinien trwać nie mniej niż 30 min, z uwzględnieniem krótkich przerw na odpoczynek między poszczególnymi ćwiczeniami. Liczba powtórzeń danego ćwiczenia powinna uwzględnić nasze zaawansowanie w treningach (im większy staż w treningu, tym większa liczba powtórzeń). Ćwiczenia powinny być wykonywane w seriach w maksymalnych zakresach ruchu, ale nie przekraczając granicy bólu.



Jak zmniejszyć bóle krzyża?
Kładziemy się na plecach, nogi zgięte w kolanach, stopy oparte na podłożu, ręce pod głową lub wzdłuż tułowia. W pozycji tej wykonujemy kolejne ćwiczenia, powtarzając je kilkakrotnie:
przyciskamy kręgosłup do podłoża, napinając mięśnie brzucha, a następnie rozluźniamy mięśnie
zginamy na zmianę prawą i lewą nogę z przyciągnięciem jej do brzucha
przyciągamy obie zgięte w kolanach nogi do brzucha i z powrotem opieramy je o podłoże
unosimy głowę, ręce układamy na udach i przyciągamy nogi do brzucha z równoczesnym stawianiem oporu rękoma
ręka prawa położona na zewnętrznej stronie uda, nieznacznie przechylamy kolana w lewo z oporem ręki. Powtarzamy to samo w prawą stronę.

Leżymy na brzuchu, pod biodra podkładamy twardą poduszkę, kilkakrotnie napinamy i rozluźniamy mięśnie pośladkowe.

Klękamy, podpierając się na wyprostowanych rękach, unosimy grzbiet w górę, jednocześnie opuszczając głowę ("koci grzbiet"), następnie wyginamy kręgosłup w dół z uniesieniem głowy do góry.

Kiedy bolą korzonki.
W kręgosłupie występują największe przeciążenia, które mogą w niektórych przypadkach (np. podnoszenie ciężaru z podłogi "samym kręgosłupem", gwałtowny skłon) doprowadzić do naruszenia lub przerwania pierścienia włóknistego. W wyniku tego może dojść do wysunięcia fragmentu tegoż pierścienia lub jądra miażdżystego i ucisku rdzenia kręgowego lub jego korzeni nerwowych.
Wysunięcie to może nastąpić do tyłu, w kierunku kanału kręgowego lub w bok. W zależności od tego oraz od siły ucisku rdzenia kręgowego lub jego korzeni występują najczęściej objawy w postaci silnego bólu w tej okolicy, promieniującego do pośladków, nieraz do kończyn dolnych, nasilającego się przy każdej próbie wykonania ruchu. Czasami występuje niedowład kończyn dolnych, zaburzenia czucia i funkcji układu wydalania.


Twój kręgosłup lubi
siedzenie z podpartym odcinkiem lędźwiowym kręgosłupa,
utrzymywanie postawy wyprostowanej - najlepiej spróbować przed lustrem,
systematyczną gimnastykę, np. krążenie bioder, skłony w przód i tył, w lewo i prawo,
krótką gimnastykę i rozluźnienie po dłuższej pracy w pozycji siedzącej lub po dłuższym staniu.

www.fit.pl