Projekt badawczy Polska-Namibia 2010

kupiłem domenę chapp.org była ona używana przez jakiegoś chińczyka i nage dostaje maila nie wiem czy to normalne czy to spam czy on coś chce
您好！
我公司现有结余税据可优惠开出，全国多个省市都有，
费用优惠，欢迎来电联系。电话：13530818518陈经理

Jest jakiś program który tłumaczy chińskie krzaczki na angielski i kilka innych języków (m.in. arabski) i vice versa. Używałem i da się zrozumieć treść tekstu. Ja go kiedyś wyguglałem pod "słownik polsko-angielski" ale nie pamiętam teraz jak się nazywa. Poszukaj na pewno jest i tłumaczy między sobą z 10 języków. Niestety nie na polski, ale jak znasz niemiecki, angielski albo niderlandzki czy francuski to sobie poradzisz.

Jest jakiś program który tłumaczy chińskie krzaczki na angielski i kilka innych języków (m.in. arabski) i vice versa. Używałem i da się zrozumieć treść tekstu. Ja go kiedyś wyguglałem pod "słownik polsko-angielski" ale nie pamiętam teraz jak się nazywa. Poszukaj na pewno jest i tłumaczy między sobą z 10 języków. Niestety nie na polski, ale jak znasz niemiecki, angielski albo niderlandzki czy francuski to sobie poradzisz.

Skoro nie tłumaczy na polski, to po co pozycjonowali się na frazę „słownik polsko-angielski”?

Na terenie Unii Europejskiej 20 języków ma status języka oficjalnego.

W 2007 roku taki status uzyska język irlandzki, który w samej Irlandii w dużych miastach został wyparty przez angielski na skutek tego, że większość ludności opusciła ten kraj a reszta wymieszała się z osobami anglojęzycznymi. Jednakże za tłumaczenia będzie płacił rząd Irlandii, gdyż bardzo mało osób posługuje się irlandzkim jako pierwszym językiem, a w szkołach naucza się go wszystkich tak jak martwej łaciny.

angielski
czeski
duński
estoński
fiński
francuski
grecki
hiszpański
irlandzki (od 1 stycznia 2007)
litewski
łotewski
maltański
niderlandzki
niemiecki
polski
portugalski
słowacki
słoweński
szwedzki
węgierski
włoski

Poza tym we wszystkich tych krajach występuje szereg języków bez statusu języka urzędowego, języków o zasięgu lokalnym, dialektów i odmian. Czasem są one językami używanymi w sytuacjach nieformalnych, mniej prestiżowymi, obsługującymi uboższe grupy społeczne, jak na przykład język gaelicki w Szkocji. W wielu krajach języki, którym grozi wymarcie, są subsydiowane przez rząd.

W wielu z tych języków zauważalne jest zjawisko diglosji. Na przykład w Czechach media posługują się językiem pierwszego tłumaczenia Biblii na czeski z XIV wieku, podczas gdy na co dzień używa się języka wywodzącego się z dialektów.

Większość języków indoeuropejskich, na które silnie wpłynęła łacina, w odmianie pisanej jest łatwiej zrozumiała dla ich użytkowników niż oficjalnie nazywany w Chinach jednym językiem język chiński, który posiada około 900 odmian i dialektów. Często zresztą określanie jakiegoś języka jest kwestią polityczną, na przykład pomimo dużych podobieństw język serbochorwacki nazywa się dzisiaj chorwackim, serbskim i bośniackim.

Jednym z projektów sztucznego języka europejskiego jest interlingua, będąca uproszczoną odmianą łaciny. Środowiska esperantystów chciałyby, aby językiem roboczym Unii Europejskiej stało się esperanto. Esperantyści wysuwali również projekt wprowadzenia esperanto jako języka liturgicznego w Kościele rzymskokatolickim zamiast łaciny. We Francji zarejestrował się nawet ruch polityczny EDE (pol. Europa demokracja esperanto), który w programie wyborczym zawarł wprowadzenie esperanto do nauczania w szkołach jako pierwszego języka obcego i jako roboczego języka Unii Europejskiej. Nie uzyskał on jednak w żadnym regionie poparcia wyższego niż 0,5% w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Podobny ruch powstał ostatnio również w Niemczech.

Język angielski ma trudną ortografię, która w samej Wielkiej Brytanii powoduje ogromne straty, chociażby w obrocie pocztowym. Dlatego powstały plany uproszczenia jej. Problem nadal jednak stanowi niemożność pogodzenia odmiennej wymowy języka angielskiego w różnych krajach i regionach. Na przykład język szkocki uważany jest przez jednych badaczy za grupę dialektów języka angielskiego, przez drugich za samodzielny język. Dla Anglików jest on jednak niezrozumiały.

Najpopularniejszym językiem obcym, jakiego uczą się Europejczycy jest język angielski, język hiszpański, język francuski i język niemiecki. W Danii 90% uczniów uczy się niemieckiego obok angielskiego, w Holandii 60% posługuje się niemieckim. W krajach łacińskich, takich jak Hiszpania, Włochy, Portugalia, ludzie wykształceni znają często bardzo dobrze język francuski. W Niemczech największą popularnością cieszą się angielski, francuski i łacina.

W najlepiej rozwiniętych krajach Unii Europejskiej od jakiegoś stają się coraz popularniejsze w prywatnych szkołach język hiszpański, język rosyjski i języki azjatyckie, takie jak język japoński i chiński, gdyż Japończycy i Chińczycy są głównymi pozaeuropejskimi partnerami handlowymi Europejczyków.

Dobrym przykładem wielojęzyczności mogą być dla Europy takie federacje, jak Kanada i Szwajcaria, gdzie wszystkie języki są równouprawnione.

Mieszkańcy Katalonii i Kraju Basków chcieliby, aby status języków oficjalnych Unii Europejskiej uzyskały także język kataloński i język baskijski. Tymczasem brak postanowień co do języka luksemburskiego, który w Luksemburgu jest językiem potocznym, a gazety wydawane są w języku niemieckim i języku francuskim. Statusu języka Unii Europejskiej nie posiada również rosyjski, który jest językiem bardzo silnej mniejszości rosyjskiej w Estonii, na Łotwie i Litwie. Rządy tych krajów najprawdopodobniej nie będą się ubiegać o taki status, gdyż w czasach ZSRR mieszkańcy republik nadbałtyckich poddawani byli rusyfikacji. W Estonii Rosjanie nie mają nawet prawa do dwujęzycznych tablic informacyjnych, zaś na Łotwie w szkołach dopuszczalny jest jedynie łotewski jako język wykładowy, nawet w szkołach, gdzie kształcą się prawie sami Rosjanie, którzy łotewski znają bardzo słabo.
waloński
luksemburski
kataloński
kaszubski
galego
baskijski
lapoński
fryzyjski
farerski
sardyński
liguryjski
języki regionalne w Wielkiej Brytanii: walijski, gaelicki, szkocki
języki regionalne we Francji: szampański, prowansalski, alzacki, bretoński
języki regionalne w Niemczech: plattdeutsch, dolnołużycki, górnołużycki
rosyjski
cygański (romski)
retoromański
język migowy