Projekt badawczy Polska-Namibia 2010

" />Edzia stokrotnie dzięki. Przeczytałam to rozporządzenie i rzeczywiście nie ma tam nic na temat dodatkowych karteluszków typu lista uczniów czy kontakty z rodzicami. W dzienniku lekcyjnym mamy wszystko, co potrzeba. No może oprócz listy z wpłatami za mleko, kino, czy wycieczkę (ale to już moja głowa w tym, żeby zebrać wpłaty i się nie pomylić).

Faktem jest, że ktoś przyjeżdża wizytować szkołę i w popłochu wszyscy produkują na gwałt papiery, bo tylko na ich podstawie widać, że w ogóle pracujemy. Nie liczy się fakt, że nauczyłyśmy pisać Jasia, a Małgosie czytać. Tylko ma to być na papierze.

A do terapii znalazłam taką rzecz:
§ 10. 1. Przedszkole, szkoła i placówka prowadzą dzienniki zajęć, które nie są wpisywane odpowiednio do dziennika zajęć przedszkola, dziennika lekcyjnego i dziennika zajęć wychowawczych, jeżeli jest to uzasadnione koniecznością dokumentowania przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej, w szczególności dziennik zajęć dydaktyczno-wyrównawczych i specjalistycznych, w tym zajęć rewalidacyjnych i socjoterapeutycznych.
2. Do dzienników zajęć, o których mowa w ust. 1, wpisuje się w porządku alfabetycznym nazwiska i imiona odpowiednio uczniów lub wychowanków, indywidualny program pracy z uczniem lub wychowankiem, a w przypadku zajęć grupowych - program pracy grupy, tygodniowy plan zajęć, tematy przeprowadzonych zajęć, ocenę postępów i wnioski dotyczące dalszej pracy oraz obecność uczniów lub wychowanków na zajęciach.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w szkołach dla dorosłych.

Ja prowadzę zajęcia grupowe.

" />Dziecko z uposledzenem w stopniu lekkim w szkole ogólnodostępnej nie musi się uczyć wg programu szkoły specjalnej.

Jeśli takie dziecko pojawi się w klasie należy:

A)wnikliwie zapoznać sie z orzeczeniem PPP - tam jest zalecenie kształcenia dziecka np. "ksztalcenie specjalne w szkole podstawowej w gimnazjum ogólnodostępnym przy dostosowaniu wymagań edukacyjnych do potrzeb ucznia upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim"; może być zalecenie kształcenia wg programu szkoły specjalnej- to należy sprawdzić w orzeczeniu. I dopiero wówczas podejmuje sie decyzję- jakim programem "idzie" dziecko.

B)Odchodzi sie od kształcenia dziecka wg programu szkoły specjalnej w szkole ogólnodostępnej, zaleca się by nie "wyróżniać" dziecka innymi podręcznikami (te ze szkoły specjalnej mogą byc używane podczas np.zajeć wyrównawczych).

C)Dla dziecka z upośledzeniem w stopniu lekkim w szkole ogólnodostępnej nie trzeba pisać specjanego programu.
Dostosowuje się wymagania i program realizowany w klasie/szkole do potrzeb tego dziecka- zaniżając wymagania z poszczególnych przedmiotów - innymi słowy, w planie wynikowym może pojawić się dodatkowa rubryka: wymagania dla dziecka z upośledzeniem w stopniu lekkim; lub można napisać osobny plan wynikowy w oparciu o program, który się realizuje w klasie.
Taki uczeń sprawdziany pisze dostosowane do swych potrzeb - trzeba je dla niego osobno przygotować.

D) Uczeń pisze sprawdzian po szkole podstawoej lub egzamin gimnazjalny na tzw. arkuszu A8 - dla upośledzonych w stopniu lekkim; a na świadectwie umieszcza się adnotację:
"uczeń/uczennica realizował(a) program nauczania dostosowany do indywidualnych możliwości i potrzeb na podstawie orzeczenia publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej/specjalistycznej". Można przykładowe arkusze znaleźć np. na stronach OKE Kraków.

E) Sprawy te reguluje:
Rozporządzenie
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu 1)
z dnia 18 stycznia 2005 r.
w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych.

30 października 2008

Dziś odbyła się konferencja inaugurująca rozpoczęcie projektu edukacyjnego "Mogę wiele, tylko mi pomóż", który zakłada realizację zajęć dydaktyczno-wyrównawczych i specjalistycznych poprzez wydłużenie godzin pracy ełckich przedszkoli.

Projekt ruszył 15 września 2008 i potrwa do 30 czerwca 2009. Jego inicjatorem był prezydent miasta Tomasz Andrukiewicz. Jest to pierwszy projekt dla przedszkoli realizowany w mieście. Będzie on kosztował ponad 350 tysięcy złotych.


Projekt obejmuje 8 przedszkoli w Ełku - 7 samorządowych i jedno prywatne. Zajęcia odbywają się w małych grupach, indywidualnie z każdym dzieckiem. Działaniami objętych jest 409 dzieci z terenu Gminy Miasta Ełk, w tym niepełnosprawne oraz z problemami rozwojowymi (18 dzieci) i nie uczęszczające do przedszkoli (40 dzieci).

Programem objętych będzie również 40 rodziców. Uczestnictwo rodziców w projekcie ma na celu wskazanie nowatorskich metod pracy z dzieckiem.


Cele projektu:

-objęcie opieką logopedyczną dzieci z zaburzeniami mowy i słuchu,

-objęcie zajęciami ruchowymi dzieci z wadami postawy, zaburzoną orientacją przestrzenną, zaburzoną koordynacją wzrokowo-słuchową, zaburzoną lateralizacją,

-podniesienie atrakcyjności zajęć poprzez wykorzystanie metod form pracy i różnorodnych pomocy dydaktycznych,

-rozwój psychofizyczny dzieci objętych projektem poprzez korygowanie wad nieprawidłowości powstałych we wczesnym rozwoju dziecka,

-promocję inicjatyw i integracji społecznej poprzez zaangażowanie rodziców dzieci objętych opieką przedszkolną.

Projekt jest zgodny z oczekiwaniami rodziców, którzy wielokrotnie sygnalizowali, że są zainteresowani wydłużeniem godzin pracy przedszkoli. Dla dzieci z wadami wymowy zorganizowano zajęcia z logopedą, dla tych z wadami postawy odbywać się będzie gimnastyka korekcyjna. Terapeuci zajmą się także problemami zaburzeń emocjonalnych oraz stymulacji dojrzałości szkolnej. Z dziećmi niepełnosprawnymi pracować będą oligofrenopedagodzy.


Na zajęciach rozwijających (taniec, muzyka, komputer, plastyka) nauczyciele zajmą się dziećmi uzdolnionymi, prowadząc je w kierunkach zgodnych z ich możliwościami i zainteresowaniami.


Dzięki realizacji projektu “Mogę wiele, tylko mi pomóż” lepiej wykorzystana zostanie istniejąca baza placówek, a dodatkowo przedszkola będą wyposażone w sprzęt: zestawy komputerowe, aparaty fotograficzne, projektory multimedialne, wieże i odtwarzacze CD.


Dzieci w wieku od 3 do 5 lat poprawią umiejętności komunikacyjne, sprawności ruchowe, manualne, nastąpi wzrost samooceny i pewności siebie. Na koniec projektu dzieci przedstawiać będą zdobyte umiejętności w formie przedstawień teatralnych, wystaw plastycznych, konkursów muzycznych.