Projekt badawczy Polska-Namibia 2010

Myślę, że komuś się przyda


Romantyzm reszta.
1)Pojęcia
Wiersz biały, wiersz wolny, hymn, prowidencjalizm, Brak, Dopełnienie, winkelriedyzm, frenetyzm romantyczny, poeta nieszczęśliwy, poeta błogosławiony + pojęcia wcześniejsze z romantyzmu

2) Słowacki
-liryki te które przerabialiśmy
-ocena powstania listopadowego Polski i Polaków w "Grobie Agamemnona"
-rozważania o poezji w Grobie Agamemnona oraz testamencie moim
-Kordian jako bohater romantyczny. dramat romantyczny
-walenrodyzm i mesjanizm
-topos homo viator w Kordianie

3) Norwid
-wielcy ludzie w poezji Norwida
-Norwid o tradycji i nowoczesności
-cechy poezji Norwida

4) Krasiński
-romantyczne postrzeganie roli poety i poezji w I cz. Nieboskiej komedii
-obraz rewolucji w Nieboskiej Komedii i umieć porównać do innego obrazu rewolucji w innym utworze


Pozytywizm
1) Pojęcia
scjentyzm, utylitaryzm, racjonalizm, empiryzm, deizm, praca organiczna, praca u podstaw, emancypacja kobiet, asymilacja Żydów, powieść tendencyjna, powieść realistyczna, realizm, naturalizm, powieść historyczna, nowela, opowiadanie +inne pojęcia z oświecenia

2) Jak program polskiego pozytywizmu realizowali autorzy nowelek

3) Narracji w Glorii victis

4) Praca w „Nad Niemnem” jako wyznacznik wartości człowieka

5) Legenda o Janie i Cecylii

6) Lalka jako powieść realistyczna oraz wykraczająca poza powieść realistyczną

7) Problem emancypacji kobiet oraz asymilacji Żydów w Lalce

8 Wokulski jako romantyk i pozytywista

9) Wynalazki i wynalazcy w Lalce

10) Potop
-jako powieść historyczna
-metamorfoza Andrzeja Kmicica
-portret szlachty w „Potopie” oraz w „Panu Tadeuszu”
-obraz władcy w Potopie +inne portrety

11) Zbrodnia i kara jako powieść psychologiczna oraz polifoniczna

12) Racje Rodiona (rozumu) oraz racje Sonii (racje serca)

Ściąga.nauka.pl


Lalka - Wokulski - romantyk czy pozytywista? w.I

Stanisław Wokulski - handlowiec, właściciel sklepu, człowiek pracowity, energiczny, posiadający niezłomny charakter i silną wolę, wykształcony, mający trzeźwe spojrzenie na rzeczywistość, a zarazem romantyczne usposobienie, jest postacią dynamiczną, tzn. zmienia się wewnętrznie, ewoluuje w czasie trwania akcji utworu. Losy Wokulskiego są przed czytelnikiem odsłaniane stopniowo, stopniowo też pojawiają się w utworze fragmenty charakteryzujące jego postać i charakter. Jednak w żadnym przypadku nie są to opisy jednoznaczne i do końca obiektywne.

Jako młody chłopiec Wokulski był subiektem w winiarni Hopfera. Pracował wtedy bardzo ciężko, wykorzystując każdą wolną chwilę na naukę, bo tylko studia mogły urzeczywistnić jego marzenia. Po porzuceniu pracy zamieszkał u Rzeckiego, skończył Szkołę Przygotowawczą i został słuchaczem Szkoły Głównej. W tym czasie zaczął też zajmować się działalnością konspiracyjną. Dużo czytał, przede wszystkim na rozwój jego świadomości wewnętrznej wpływ miała literatura romantyczna. Po wybuchu postania styczniowego Wokulski wziął w nim udział, za co został później zesłany na Syberię. Po powrocie do Polski próbował odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Zaczął pracować w sklepie Mincla, po śmierci pryncypała ożenił się z wdową po nim. Jego ślub z Małgorzatą Minclową jest traktowany jako wyrzeczenie się młodzieńczych ideałów, początek wielkiego rozdarcia wewnętrznego. Po śmierci Minclowej na pewien czas wraca do porzuconych książek i eksperymentów naukowych, jednak gdy poznaje przypadkowo w teatrze Izabelę Łęcką, jego życie zmienia się diametralnie. Wokulski próbuje zbić fortunę, bowiem tylko w ten sposób może zdobyć kobietę z wyższej warstwy społecznej. Kiedy ostatecznie ponosi miłosną klęskę, gdy okazuje się, jaka naprawdę jest jego wybranka, podejmuje próbę samobójstwa. Załamany wraca do Warszawy, porządkuje własne sprawy, a powieść kończy się sugestią jego śmierci.

Na biografię Wokulskiego składają się zarówno momenty piękne (konspiracja, udział w powstaniu styczniowym), jak i niechlubne (małżeństwo z Minclową zawarte dla majątku).

Wokulski reprezentuje sobą postawę zarówno romantyka, jak i pozytywisty. Do jego 194 romantycznych cech należą:

- wzięcie udziału w powstaniu styczniowym i zesłanie na Syberię; poświęcenie zatem swej młodości patriotycznej walce; ogromne znaczenie dla bohatera ma miłość do ojczyzny;

- jego miłość do Izabeli, która jest uczuciem wszechogarniającym, paraliżującym umysł Wokulskiego, jedyną jego ideą; ten fragment jego życia bardzo zbliża go do postaci wielkich romantycznych kochanków, jak np. Gustawa z IV cz. „Dziadów”;

- miłość do Izabeli, napotykająca na trudności przede wszystkim ze względu na nierówność społeczną obojga bohaterów; dlatego jest to niemalże od samego początku miłość romantyczna, napotykająca na przeszkody w postaci konwenansów i układów społecznych;

- poszukiwanie wielkiej, idealnej miłości; marzenia o wspaniałym i nieskalanym uczuciu;

- tragiczne zakończenie miłości powoduje, że Wokulski próbuje popełnić samobójstwo;

- niejasny, otwarty koniec powieści; wysadzając ruiny Wokulski mógł zginąć, równie dobrze mógł jednak zniknąć, by rozpocząć zupełnie nowe życie; tajemniczość, niejasne okoliczności śmierci, możliwość metamorfozy - to typowe cechy bohatera romantycznego.



Na pozytywistyczny charakter Wokulskiego wskazują:
- ogromy kult wiedzy - pomimo trudnych warunków życiowych Wokulski pracuje i uczy się, najpierw w Szkole Przygotowawczej, potem w Szkole Głównej;

- kontakty z naukowcami rosyjskimi i praca naukowa na Syberii; po powrocie do kraju bohater pragnie ją kontynuować; podejmuje jednak pracę w sklepie Mincla;

- współpraca z Geistem i Ochockim, szacunek dla ich pracy nad wynalazkiem, który mógłby przyczynić się do rozwoju nauki, dać ludziom wymierne korzyści;

- istotny wkład Wokulskiego w realizację postulatu pracy organicznej - rozbudowa sklepu, założenie spółki handlowej - przyczynia się w ten sposób do ożywienia gospodarczego (w myśl pozytywistycznego programu, jednostka bogacąca się ma wpływ na wzrost zamożności narodu);

- prowadzenie działalności charytatywnej i filantropijnej, wspieranie ważnych celów społecznych;


Najtrafniej podsumował postać Wokulskiego Szuman mówiąc, że oto w jednym człowieku stopiły się dwie osoby: romantyk sprzed 1863 roku i pozytywista lat siedemdziesiątych.